Mója zabawa fabularna

Są krewniakami ciemnych elfów. Ich historia wygląda tak samo, z tą tylko różnicą, że elfy osiedliły się w jasnych, urodzajnych lasach. Na dzień dzisiejszy jest ich o wiele więcej niż ciemnych elfów, lecz nadal stanowią mniejszość na Ziemi. Wśród elfów władzę również sprawują kobiety.
Ich ciała są smukłe, ich uszy szpiczaste, bardzo przypominają swoich krewniaków, lecz kolor ich skóry bliższy jest ludziom – naturalny, lecz niezwykle jasny. Włosy mają złote, srebrne, brązowe, rude, blond. Ich oczy mają różne kolory, lecz najczęściej zdarza się iż są zielone, brązowe lub szare.
Doskonale walczą przy pomocy łuków, mieczy, rzadziej sztyletów, lecz inne bronie nie są im obce – potrafią posłużyć się każdą z nich. Są słabsze niż ciemne elfy, ale braki mocy nadrabiają niesamowitą szybkością.
Elfy są również magami, a posługują się wyłącznie jasną magią. Potrafią zabijać nieumarłych, leczyć niemal każdą ranę. Zazwyczaj mówi się o nich, że są uzdrowicielami, lecz nie jest to do końca prawda. Owszem, doskonale leczą, ale potrafią również walczyć za pomocą magii, ponieważ swymi mocami poskromili siłę wody i (podobnie jak ciemne elfy) ziemi.
Dla elfów zaklęcia są mniej wyczerpujące, niż dla ich krewniaków, ale również muszą uważać, by swym zaklęciem nie zabić nie tylko wroga, ale również siebie.
Potrafią sprawić, by rośliny wzrastały w konkretne kształty, śpiewając im w języku magii.

(Do rzucania zaklęć również używamy języka włoskiego w bezokoliczniku.)